برنج به عنوان یک دانه غلات ، بیشترین غذای اصلی برای بخش اعظمی از جمعیت جهان به ویژه در آسیا و آفریقا است. این کالای کشاورزی با سومین تولید در جهان و تولید 741.5 میلیون تن در سال 2014 پس از نیشکر 1.9 میلیارد تن و ذرت می باشد
از آنجا که بخش قابل توجهی از محصولات نیشکر و ذرت برای مقاصد دیگری غیر از مصرف انسان مورد استفاده قرار می گیرد ، برنج مهمترین دانه با توجه به تغذیه انسان و کالری دریافتی است و بیش از یک پنجم کالری مصرفی در سراسر جهان توسط انسان را تأمین می کند.
برنج به طور طبیعی به عنوان یک گیاه سالانه رشد می کند ، اگرچه در مناطق گرمسیری می تواند به صورت چند ساله زنده. کشت برنج برای کشورها و مناطقی که هزینه کار کم و بارندگی زیاد دارند مناسب است ، زیرا برای کشت کار بسیار سخت است و به آب کافی احتیاج دارد. با این حال ، برنج را می توان تقریباً در هر نقطه ، حتی در یک تپه شیب دار یا منطقه کوهستانی با استفاده از سیستم های کنترل تراس کنترل آب کشت کرد.
روش سنتی برای کشت برنج آبگرفتگی مزارع است. این روش ساده نیاز به برنامه ریزی صحیح و سرویس دهی به آب و سد سازی آب دارد ، اما باعث کاهش رشد گیاهان علفهای می گردد . در حالی که سیلاب برای کشت برنج اجباری نیست ، اما سایر روش های آبیاری نیاز به تلاش بیشتر در کنترل علفهای هرز و آفات در دوره های رشد و رویکرد متفاوت برای کوددهی خاک دارد.
اولین بار در اواسط قرن سیزدهم میلادی در انگلیسی ، کلمه "برنج" از ریشه قدیمی فرانسه گرفته شده است ، که از ریشه ایتالیایی آمده ، به نوبه خود از orȳza لاتین ، که از یونانی ρυζα) oruza ) گرفته شده است.